Czem jest i jakie czynności spełnia to, co w mowie ludzkiej nosi nazwę — Słowo.
Rzecz z pozoru lekka, napowietrzna jak wiew wiatru, jak mrugnięcie powieki przelotna, przecież będąca jedną z sił kardynalnych, rządzących światem.
Może być wprawdzie i bywa często Słowo drobiazgiem, robaczkiem, pyłkiem w tumanie kurzawy marnej, może też być i bywa kroplą jadu, syknięciem gadziny, głownią podpalacza.
Ale do takiego słowa dzisiaj nam nic.
Czem dla świata ludzkiego jest słowo wtedy, gdy tkwią w niem pierwiastki Mądrości i Piękna? Czem jest dla pochodu ludzi naprzód i wzlotu ich ku górze słowo mądre i piękne?
Takie tylko godzi się koronować królewskim tytułem — Słowa.
Owóż Słowo — to muszla, która zamyka w sobie najdroższe perły człowieka: jego myśl i jego uczucie. Im większe są rozmiary pereł, im świetniejsze są ich blaski, tem potężniejsze kształty przybiera, tem czarowniej-
