Strona:Eliza Orzeszkowa - Pierwotni.djvu/111

— 103 — 

 — W nocy?
 — W nocy. Pielgrzymi otaczają cudowną piscynę, kapłani, w ubiorach pontyfikalnych, stają po jednéj jéj stronie i... i... gdy do piscyny wprowadzają jednego z licznych chorych, uzdrowienia żądających, wołają chórem: prions! prions! prions!
 — Juleczko! co to znaczy? co to znaczy? — bardzo cicho szepnęła do sąsiadki Żytnicka.
 — Ależ moja Kostuniu! znaczy to: módlmy się!
 — Lud pada na klęczki... chory zanurza się w świętéj wodzie...
 — Juleczko! czy oni tam goli wchodzą do świętéj wody?
 — Ależ moja Kostuniu...
 — Bo widzisz... chociaż to cud, ale... zawsze jakoś... subjekcya...
 — Kapłani wołają coraz bardziéj podniesionym głosem: prions! prions! prions la Sainte Vièrge! prions la Sainte Vièrge! faisons violence à la Sainte Vièrge...
 — Juleczko! moja Juleczko! co to znaczy?
 — W tłumie ozywają się naprzód szepty modlitw i stłumione łkania... Kapłani wołają coraz głośniéj, lud coraz głośniéj modli się i płacze, aż nakoniec modlitwy i płacz zmieniają się w krzyki, łkania, jęki; chory wychodzi z piscyny i pada w objęcia rodziny swéj, lub swych przyjaciół.. uzdrowiony zupełnie!...
 Przy ostatnich wyrazach oczy opowiadającéj napełniły się łzami. Żytnicka była tak rozrzewniona, że pracowicie szukać zaczęła kieszeni swéj, w celu wydobycia z niéj chustki do nosa. Tymczasem, końcem palca ocierając łzę z oka, szepnęła znowu do sąsiadki:
 — Moja Juleczko... czy on tam goły... z téj puściny...
 Sanicka z cicha pytała panią Izabellę:
 — A ty, Izo moja, czy dostąpiłaś łaski?