goreje ożywiające wszystko, co żyje, słońce Uczucia; a ktokolwiek od tego słońca się oddala, tego życie zakreślać musi łuk nocny“.
W życiu ludzkiem jednem z najbardziej słonecznych uczuć jest Dobroć. „Wielką ulgę nieśćby sobie mogły wzajem dusze ludzkie, gdyby mieszkała w nich dobroć, która daje człowiekowi moc samego siebie od siebie odepchnąć i troskę serdeczną roztoczyć nad innymi“. („Ad astra“).
W sferze uczuć szlachetnych, z najprawowitszych źródeł postępu idących, odrodzi się człowiek dostojny, gdy wejdą one w Credo jego obywatelskie. Nadejdzie zaś ta „przemiany godzina“ za świadomym współudziałem tej, której zadaniem jest „starcie wężowej głowy“ złego z oblicza człowieczeństwa.
„W czci i wierności dla Idei-słońca“ trzymając wysoko „w nabożnych dłoniach“ swą lampę trażniczą w mrokach ciemnego boru, aby wędrowcy nocni nie schodzili na bagniska życia, a „westchnieniami“ płomienie światła podsycając, śni Eliza Orzeszkowa o tej chwili przyszłości, w której kobieta-Polka, jako człowiek Czynu, stanie w przodowniczych szeregach postępowych hufców niewieścich, to wysokie zajmując stanowisko.
„Płaszcz ciemnego boru“ nie rozdzierał się długo... A były w nim takie gąszcze, stopą ludzką nietknięte, iż nie przedzierały się do nich zgoła płomienie
