Strona:Elwira Korotyńska - Dowcipne małpki.djvu/11

czynek musiał się skończyć, zwłaszcza, że słońce prażyć przestało i lekki powiew wietrzyka muskał po twarzy kramarza.
 — Hop! hop! hop! Uhu! — przeciągnął się leniwie. — A to się wyspałem!
 — Ale gdzież moja paka? Co to? leży nie w tem miejscu, gdziem postawił, co to znaczy? Czyżby i tu byli ludzie?
 Boć ludziom tylko udałoby się ją tak zręcznie przesunęć bez przebudzenia mnie, właściciela?
 Złapał za pakę — podziw ogarnął i przestrach.
 Paka była leciutka, jak z papieru, a wewnątrz nie odczuwało się żadnej zawartości...
 Boże! czyżby i tu byli złodzieje?
 Cały dzień przespałem, a teraz co pocznę?
 Całotygodniowa, ba! prawie dwutygodniowa robota przepadła!
 Co powiem tym, co na ten towar czekają? jak się wytłomaczę?
 I co jeść będę przez cały tydzień bez grosza w kieszeni?
 Tymczasem małpy rozradowane nad