Strona:Elwira Korotyńska - Dowcipne małpki.djvu/14

rzęta nie zwierzęta, coś w połowie tego, w jego czapeczkach!
 Ach! to małpy!
 — To wy? wyście mi zrobiły takiego figla? wy, niegodziwe?
 To ja usnąć na chwilę nie mogę, bo zaraz ktoś mi ukradnie towar?!
 Oddawajcie mi zaraz, poczwary!
 — Słyszymy! słyszymy! — wołały w swym małpim języku figlarki — ale ci nie oddamy!
 Oho! chcemy być takimi samymi, jak i ty, ludźmi! Nic więcej!
 Nie oddamy ci! nie oddamy! Pocoś spał tak długo!
 Do widzenia ci! do widzenia!
 I kłaniać mu się poczęły czapeczkami.
 — Proszę was, oddajcie mi! To mój towar. Czy widzicie, jak rozpaczam?
 Przecież i wy, chociaż małpy, macie chyba serca?
 — Serca? a cóż tu serce? Czapeczki nie serca!
 — Jakżeż to? to wy chcecie być podobnemi do mnie, do człowieka, a tymczasem jesteście złodziejami?