Strona:Elwira Korotyńska - Jagusia sierotka.djvu/11

 Zawołała ją do siebie i rzekła:
 — Dziecko moje, pójdziesz zaraz do mojej siostry, poprosisz ją o szkatułkę i przyniesiesz.
 — Idź prosto przed siebie, dopóki nie dojdziesz do strumienia, który przecina pole. Przebędziesz go wbród i zaraz zobaczysz stary zamek za żelaznemi kratami. Tam mieszka siostra moja GRENUJLA...
 Idź, spiesz się, moje dziecko!
 — Dokąd panienka idzie? — zapytał ją jakiś cichy, łagodny głos.
 Dziewczynka obejrzała się zdziwiona.
 W powietrzu unosił się biały, jak śnieg gołąbek i wiejąc skrzydełkami leciał za dziewczątkiem.
 — Idę do Grenujli, siostry mej pani, która jest czarownicą, mam przynieść jej szkatułkę.
 — Nieszczęsna! — zawołała ptaszyna. — Wysłała cię ona na zatratę. Ani jeden człowiek nie wyszedł stamtąd żywcem. Ale dano mi z nieba rozkaz,