Strona:Elwira Korotyńska - Litościwa mrówka.djvu/15

nieczysty... Depce nas, albo dusi w palcach i za co? za jakie winy?
 Toć zjadamy szkodliwe mszyce, kurz z liści zrzucamy swemi nóżkami, nie krzywdzimy ludzi zupełnie...
 — Pani ratuj!
 — Nie, to nie człowiek... Kto mówi?
 — To ja konik polny, nędzarz nad nędzarze, od dwóch dni niczego nie jadłem...
 — Aha! to konik polny... Mój kochany, i dlaczegożto niczego nie jadłeś? czyś chory?
 — Nie chorym, alem bardzo osłabiony z głodu...
 — Zajrzyj więc do swej spiżarni, weź czego do zjedzenia i głód minie...
 — Nie mam spiżarni, nie mam zapasów, — wyjączał z trudem konik polny.
 — Nie masz? A dlaczegożto, jeśli wolno wiedzieś? czyś kaleka? Cożeś robił przez lato?
 — Tańczyłem, wydawałem wieczorki, grałem na weselach...
 — I nic więcej?
 — Nie, wielmożna pani biedronko...