Strona:Elwira Korotyńska - Roztropne prosiątko.djvu/15

 Zdaleka już ujrzał świnkę siedzącą na drzewie i zjadającą jabłuszka.
 Kiedy spostrzegła wilka, zawołała do niego.
 — Jestem tu już od godziny 4-ej, czekam na pana.
 Łap to śliczne jabłuszko! Z całego drzewa jest ona najdojrzalsze!..
 Rzuciła tak daleko, że zanim wilk dobiegł do owocu, ona zsunęła się z drzewa i o ile jej małe nóżki pozwoliły, pobiegła szybko do swego domku i zamknęła drzwiczki za sobą.
 Wilk rozłościł się okrutnie i postanowił jeszcze próbować podstępu.
 Stanął pod domkiem i rzekł.
 — Jutro jest jarmark w miasteczku.
 Przyjdę po ciebie o godzinie 3-ej po południu. Zabawimy się tam doskonale.
 Przyszedłszy o godzinie 3-ej do kamiennego domku, wilk nie zastał nikogo.
 Świnka, ustroiła się już o godzinie 2-ej. Włożyła kapelusz z różowemi wstążkami, atłasową spódniczkę i wyruszyła na jarmark.