Strona:Elwira Korotyńska - Wesoła zabawa.djvu/9

ręka o rękę, tupiąc nogami i wykrzywiając się pociesznie.
 W domu zastał swego kochanego kuzynka Witusia.
 Ach! jakże się ucieszył! Doprawdy po raz pierwszy chyba nie płakał i nie wyrzekał na mróz!
 — Witusiu! drogi mój, kochany braciszku! — wołał, obejmując go za szyję i całując serdecznie — jakiś ty dobry, żeś przyjechał...
 Wituś odwzajemniwszy mu się pocałunkami, bo szczerze też kochał Julka piecucha, jak go nazywali w rodzinie, spojrzał na okulonego w szaliki i różne ciepłe ubrania chłopaka i naraz wybuchnął nie mogącym się powstrzymać śmiechem.
 — Cha! cha! cha! — śmiał się rozweselony Wituś — coś ty z siebie zrobił?
 Eskimos! istny Eskimos!
 A toć dziś niema nawet 10-u stopni mrozu! Cóżbyś począł, jeśliby było 40 stopni, jak w Rosji?
 Wiesz? ja byłem przez parę zim na