Strona:Elwira Korotyńska - Wróbelek i kotka.djvu/16

Nie wypuszczam go jeszcze na podwórze, bo go skrzydełko boli od pazura Mruczysi...
 — Coo? czyżby go zraniła?
 — Przygniotła go trochę swą łapą. Chciała zadusić, ale nie pozwoliłam... Wie mamusia, co zrobiłam?
 — Cóż takiego, dziecino?
 — Kiedy już nic nie pomogło, ani mój krzyk, ani rozpacz, złapałam Białaska i chciałam go wyrzucić za okno..
 — I zrobiłabyś to Zosieńko?
 — Naturalnie!
 — A gdyby się zabił?
 — Miałaby karę za zjedzonego wróbelka.
 — Czyżby zemsta ta przywróciła życie ptaszkowi?
 — Nie, ale wiedziałaby, że nie można być drapieżną...
 — Ale widzę, że Zosieńka ma i wróbelka i oba kociaki, cóż się więc stało?
 — Widzi mamusia, to było tak: Jak tylko złapałam za grzbiet Białaska, kotka patrzała, co zrobię, trzymając jednocześnie wróbelka...