Strona:Elwira Korotyńska - Wyprawa do królewskiego pałacu.djvu/14

sokich, na samych szczytach... Na niego najpierw spadną niebiosa, bo góry dotykają obłoków.
 Trzeba go ostrzedz!...
 I dziki gołąb popędził jak strzała ku niebotycznym Alpom.
 — No, i jakżeż będzie? — spytał niecierpliwie lis-doradca.
 Idziemy tą drogą czy krótszą?
 Pałac królewski leży po drugiej stronie lasu, zanim zajdziemy, noc zapadnie. W nocy król z nami rozmawiać nie będzie, a przenocować w pałacu niepodobna, bo cztery ogromne brytany, spuszczane na noc z łańcucha, zagryzły by nas napewno.
 Znam inną krótszą drogę...
 — Godzimy się na wszystko, aby dojść szybko do króla i dziś jeszcze wracać do naszych dzieci.
 — Droga ta, — mówił lis — jest pod ziemią. Jest to dla wygody królewskiego dworu zbudowany tunel, przez las prowadzący do pałacu.
 Znam ten tunel, przekradałem się