Strona:Elwira Korotyńska - Zasłużona kara.djvu/9

 Wolę go nie brać do domu...
 — Ach! mamusiu! ani tknę kota będę go bardzo pieścił i głaskał, ja tak lubię kota... Weź go mamusiu...
 — Wezmę, ale pamiętaj go nie dręczyć...
 — Zobaczysz mamusiu, że wciąż będziemy w zgodzie! — zawołał uradowany Felek...
 Wieczorem tegoż dnia wyjechała ciocia z Felusiem, a na drugi dzień wieczorem i Felek i ładna pręgowata jak tygrys kotka, były już w domu.
 Felek czuł się nad wyraz szczęśliwy. Miał śliczne potulne zwierzątko i marzenia jego zostały spełnione.
 Zawiązał jej na szyi błękitną wstążkę, którą to ozdobę z niewielkiem przyjęła zadowoleniem.
 Kręciła głową, szamotała się i o mało co nie udało się jej pozbyć cisnącej jej szyjkę wstążki.
 Razu pewnego, rodzice Felka wyjechali z wizytą do znajomych, pozosta-