bliższe jest ziemi, powstają dramaty, z ognia ziemi swe dzieje czerpiące, a kiedy poeta zwraca swój wzrok w bezkresne firmamenty nieba i tęsknot rozmodlonej duszy“ powstają misterja z światła i promieni zaświatowych tkane.
Przez ziemię tęsknią i cierpią niewiasty w dramatach, misterja prowadzą ofiarni mężczyźni.
Dotychczas napisał Zegadłowicz dwa dramaty: „Lampka oliwna“ i „Głaz Graniczny“ i dwa misterja balladowe: „Noc Swiętego Jana Ewangelisty“ i „Nawiedzeni“.
W dramatach, postacie bohaterek — niewiast, wyrastają jak wzorzyste olbrzymie zjawy z wyobraźni zasłuchanej w tętno krwi ziemi i płomienia, wyrastają z elementów przyrody i noszą w sobie wszystkie zarody jadu, jaki upadli aniołowie wnieśli w żyły ziemi i człowieka, są to, z popiołów zgaszonego pogaństwa powstałe do życia, Feniksy. — Hanka z dramatu „Lampka oliwna., zaryta pazurami w ukochaną glebę i do białości rozżarzona chęcią posiadania i miłowania, Hanka, jak mówi o sobie:
....„co nie jest stworzona na to
żeby się małom zapłatą
kontentować — we mnie — wies
taki ogień cięgiem jes —
taką głowę mom i wole
te wazyśko zrobić zdole“.
— Hanka, owo rozbujałe, niczem nie spętane młode życie, niemogące się doczekać skonu swego
