della Prateria (w przekładzie polskim „Król Prerji“), Due mila leghe sotto l‘America, I pescatori di balene, Un dramma sul l‘Oceano Pacifico („Dramat na oceanie Spokojnym”), Al paese dei ghiacci, L‘Uomo di Fuoco („Człowiek gromowładny”) itd. — powstały z wrażeń przeżytych na morzu. Najpoczytniejsze jednak są te powieści, w których odzwierciedliły się dzieje walecznego Sandokana i jego drużyny. Pisywał Salgari i powieści historyczne, ale rzadko (Cartagine in fiamme).
Pomimo tej płodności pisarskiej, pomimo wziętości, jaką sobie zdobył, Salgari cierpiał wielką biedę. Honorarja, jakie mu płacono, były śmiesznie małe. Praca literacka stawała się u niego zwolna rzemiosłem, brzydła mu coraz bardziej, nadszarpywała wzrok i nerwy. Ciężka choroba umysłowa ukochanej żony była ciosem ponad siły tego żelaznego człowieka. Parę ostatnich lat życia spędził w okropnym rozstroju duchowym, który wraz z recydywami dawnej gorączki tropikalnej stał się powodem jego tragicznej śmierci w dniu 25 kwietnia 1911. Przeżyły go jego książki i są dziś jeszcze ulubioną lekturą włoskiej młodzieży.
