Szpygata — otwór koło burty, odprowadzający wodę z pokładu.
Sztaba — przód okrętu.
Sztabnik — matros, zajmujący stanowisko w sztabie statku.
Sztorman — oficer okrętowy.
Szturm — nawałnica.
Sztymbork — prawy bok statku, Sztybor! — na prawo.
Takiel(aż) — oporząd statku, zwł, olinowanie.
Topżagiel — żagiel górny.
Wanty — p. karnaty.
Wachta, waruga — dyżur, straż (nocna) na okręcie.
Wełna — bałwan, wał, fala.
Węzeł — mila morska.
Wrak — kadłub uszkodzonego okrętu.
Wśledni — rufny, tylny.
Wyglądała — czatownik na marsie okrętu.
Wyzior — p. luka.
Zwara — p. kipiel.
Uwaga. Przeważną część zawartych tu wyrazów i objaśnień wziąłem z bogatego Polskiego Słownika Marynarskiego, opracowanego przez niestrudzonego badacza polskiej mowy żeglarskiej Bolesława Śląskiego (Poznań, 1926).
