Strona:Emilio Salgari - Dramat na Oceanie Spokojnym.djvu/41

narażałby swego okrętu na ocalenie nieznajomego człowieka.
 — Nie mówmy już o tem; kto inny na mojem miejscu uczyniłby to samo, albo przynajmniej próbowałby to uczynić.
 — Czy burza już minęła?
 — Lada chwila przejdzie.
 — Czy kierujecie się ku wyspom Fidżi?
 — Już zmieniłem kurs.
 — Gdzie jesteśmy obecnie?
 — Przed archipelagiem Santa Cruz.
 — A więc za parę dni przybijemy do wysp Fidżi?
 — Jeżeli Bóg pozwoli.
 — Dziękuję panu.
 — Nie wiedziałeś pan przypadkiem, gdzieście się znajdowali, kiedyśmy pana wyłowili z morza?
 — Przypuszczam, że byliśmy koło wysp Salomona.
 — A w jakim płynęliście kierunku?
 — Zamierzałem szukać pomocy na brzegach australskich, lecz huragan znosił mnie wciąż na wschód. Zdecydowałem się podpłynąć ku archipelagowi Salomona, sądząc, że napotkam jakiś okręt, płynący z Marjanów do Sydney… wtedy to wyratowała mnie pańska załoga.
 — Na waszej tratwie znajdował się tylko Indjanin, któregoś pan zabił?
 — Tak, kapitanie.
 — A czemu wyruszyliście tylko we dwójkę?