Strona:Emilio Salgari - Dramat na Oceanie Spokojnym.djvu/42

 — Ponieważ mieliśmy bardzo szczupłe zapasy żywności.
 — Kto dowodził waszym okrętem?
 Rozbitek, posłyszawszy to pytanie, zawahał się na chwilę, jakby wyszukiwał w pamięci jakieś nazwisko, poczem odpowiedział:
 — Kapitan James Welcome.
 Słyszał pan kiedy o takim kapitanie, panie Collin? — spytał porucznika kapitan.
 — Nie słyszałem, ale przecież jest ich tyłu! — odpowiedział zagadnięty.
 Rozbitek przyjrzał się obu dowódcom, zmarszczywszy kilkakrotnie czoło jakby zaniepokojony; błyskawica mignęła mu w oczach, lecz po chwili twarz jego przybrała wyraz pogodny.
 Kapitan Hill i porucznik zalecili mu bezwzględny spokój, poczem obaj wyszli na pokład.
 — Co pan myślisz o tym człowieku? — spytał kapitan, jakby pogrążony w zadumie.
 — Niebardzo mi się ten typ podoba. Pewnie pan ma jakieś podejrzenia, skoro zadaje mi takie pytanie?
 — Nie, ale coś mi się zdaje, że jego zeznania są nieszczere, a jeżeli mam panu wszystko powiedzieć, nadmienię, że mam złe przeczucia.
 — Skądże? I jakież przypuszczenia powziąłeś o tym człowieku? Tu na oceanie można zdybać tylko żeglarzy dotkniętych nieszczęściem.
 — Albo skazańców, panie Collin — dodał kapitan.
 — Pan tak sądzi?…