Strona:Emilio Salgari - Dramat na Oceanie Spokojnym.djvu/64

twierdził; teraz jednak jest ich o wiele mniej, wyginęła ich przeszło połowa.
 — Czemu przypisać tak ogromne wyludnienie?
 — Temu, że wyspiarze wciąż walczą między sobą i że zwycięzcy bezlitośnie zjadają zwyciężonych — zarówno rannych jak i całkiem zdrowych.
 — Czy i kobiety biorą udział w tych okropnych ucztach?
 — Nie, ponieważ kobietom nie wolno pożywiać się w towarzystwie mężczyzn; w każdym razie i one przyrządzają sobie zosobna pieczyste z niektórych brańców.
 — Czy nawet żony nie jadają razem z mężami?
 — Nie, ponieważ dla mężów przedstawiają one jedynie wartość zwierząt jucznych. Ich los jest tak opłakany i ciężki, że często zabijają własne córki, by je uchronić od życia poniżającego.
 — Co za dzicz okropna! A do jakiej należą rasy?
 — Do melanezyjskiej, jednakże znać w nich i wpływy rasy polinezyjskiej.
 — Powiedz mi, czy wszystkie ludy, mieszkające na wyspach oceanu Wielkiego, są ludożercami?
 — Prawie wszystkie.
 — Może z konieczności? Mówiono mi, że wyspy Pacyfiku są naogół ubogie w zwierzynę i drzewa owocowe.
 — Tak… ale nie wszystkie. Niektóre, owszem, mają poddostatkiem psów, świń, ptactwa, drzew dających smaczne owoce, a morze, które je otacza,