Strona:Emilio Salgari - Dramat na Oceanie Spokojnym.djvu/8

wany żądzą wiedzy. Podobnie też nie złośliwem przezwiskiem, ale owszem zaszczytnym nieomal tytułem jest przydomek „un poeta dell‘avventura“, nadany włoskiemu powieściopisarzowi, którego imię i nazwisko brzmi: Emilio Salgari.
 Skąd się wziął i co oznaczał ten przydomek? Czemu przylgnął właśnie do Salgariego? Częściową odpowiedź łatwo dać na te pytania. Powieściopisarz — więc pisywał powieści, a l'avventura była główną ich cechą i elementem. Powieść taką — romanzo d‘avventure — nazywano i u nas, niezupełnie zresztą trafnie, „romansem awanturniczym“; dziś częściej używa się terminu „powieść podróżnicza“ lub „przygody“ Od dwóch wieków prymat w tej dziedzinie trzymają Anglicy; zczasem dopiero zaczęli rywalizować z nimi Francuzi i inni — nie brakło i Polaków. I Włosi nie stanęli na szarym końcu; w znacznej mierze zawdzięczają to Salgariemu, który należy na tem polu do pisarzy najtęższych i najpłodniejszych.
 Toby jednak nie wystarczało do uzyskania wspomnianego tytułu. Miano poety zjednały mu przymioty jego powieści. Pierwszym z nich jest polot ideowy, który je ożywia. Salgari trzymał się zasady, że „dobro powinno zawsze triumfować: zarówno w życiu, jak w książkach“. Za bohaterów powieści lubił obierać ludzi silnych duchem — ludzi na skalę prawdziwie bohaterską — którzy łamali się z największemi przeciwnościami, gotowi byli podjąć się największych trudów, byle przeciwdziałać złu, byle ratować uciśnionych i nie-