Strona:Erazm Majewski - Doktór Muchołapski.djvu/212

 Dyrdoń (Dromius), Łokaś (Zabrus gibbus), Dzier (Harpalus) i inne szczypawki, nawet schwytane, bronią się odważnie mocnemi szczękami i wydzielają ostry płyn lotny o silnej woni, która ma odstraszać napastników.
 Liczna rodzina Kąsawców (Staphylina), zabawnych chrząszczyków o krótkich niby kurtki pokrywach, choć głównie trudni się uprzątaniem zwłok owadzich i zgnilizny, niegardzi także żywą zdobyczą. Szczególniej odnosi się to do roślejszych gatunków. Pogrzybnica (Oxyporus) tępi liszki, toczące grzyby, Bystrzyka zaś (Ocypus) żaden światły ogrodnik nie zdepcze, wiedząc ile niszczy on gąsienic i ślimaków po ogrodach.
 Wody także żywią mięsożerne gatunki chrząszczów. Do najpotężniejszych wodnych rozbójników należą ogromne Pływaki (Dytiscina) i małe krętaki (Gyrina). Są to prawdziwe rekiny kałuż. Liszki ich są jeszcze drapieżniejsze od rodziców i tępią niezliczone ilości ślimaków, kijanek (żabki młode), liszek, ważek, jętek i t. p. W braku takiej zdobyczy rzucają się nawet na ryby, a gdy i tych niema, zjadają się wzajemnie, jak szczupaki. Wyliczyłem ci dopiero cząstkę owadożernych chrząszczy, ale na tem poprzestanę, bo to dopiero dział jeden, a w każdym z pozostałych pełno takich niszczycieli.
 Mnóstwo np. błonkoskrzydłych (Hymenoptera) żywi się w stanie liszki ciałem owadów. Pokarmu najczęściej dostarczają im zawczasu matki. Wiesz już jak sobie postępują gąsieniczniki w tym względzie — wiesz jak pszczoły z rodzaju Grzebiszów. Olbrzymie Szerszenie (Crabro) obdzielają swe dzieci przeważnie muchami, przyczem niektóre ograniczają się zawsze na tych samych gatunkach, inne, bez wyboru chwytają co się uda. Liszkami os i trzmieli pasą się pokrewne im liszki Trzmielówek (Volucella).
 Żądlica (Bembex) łapie muchy, należące do rodzaju Gnojek (Eristalis tenax) i Bujanków (Bombylius).