Strona:Erazm Majewski - Profesor Przedpotopowicz.djvu/251

za drzewami. Jeszcze raz, gdy przechodzili przez strumyk, mignęły ich postacie, wreszcie zakryła ich gęstwina.
 — Dobrze, że nas niespostrzegli — szepnął Stanisław.
 — Czyś tego jednak pewny?
 — Tak i mnie się zdaje! — rzekł anglik. — Tym razem ptactwo oddało nam usługę. Wrzeszczy i zachowuje się zupełnie, jakby nas tu nie było.
 — Ale co za typy! musimy być jeszcze daleko od teraźniejszości.
 — W każdym razie lodowa epoka chyba już przeminęła? — zagadnął Puckins.
 — Niezauważyłem czy mieli ci ludzie łuki — rzekł profesor.
 — Byli tylko w dzidy uzbrojeni... zapewniał Stanisław.
 — Nie wiem już doprawdy, w jakiej jesteśmy epoce, ale nie wróżę nic dobrego...
 — A to czemu?
 — Dla tego właśnie, żeśmy łuków nie dostrzegli.
 — Cóż mają łuki do epoki?
 — Mają i wiele! Łuk jest wynalazkiem bardzo późnym.
 — Jakże mogli myśliwi obywać się bez tak użytecznej i niemal koniecznej broni?
 — Tak samo, jak się obywali później i długo bez broni palnej. Łuk jest w istocie narzędziem bardzo ważnem dla łowcy — poświadczył geolog — ale, aby go sporządzić, należało przedtem dokonać długiego szeregu wynalazków. Na to wszystko człowiek nie mógł się odrazu zdobyć.
 — Taki prosty wynalazek!
 — Każdy po dokonaniu wydaje się prostym i niezbędnym a jednak poprzednio nikomu do głowy nie przyszedł. Wynalazek wymaga szczególnych uzdolnień i wysiłków umysłu, inaczej lada głupiec, co mówię, lada zwierz zdobywał się na takowy. Ale ich myśl za słabą jest do podobnych wysiłków. Trwają też przy swych obyczajach i nic w nich nie zmieniają. Dla tego samego powodu ludzkie pokolenia przez tysiące lat nie domyślały się, że z giętkiej trzciny i kiszki zwierzęcej możnaby sporządzić cudowny przyrząd, zabijający zwierzynę z odległości, bez dotknięcia jej ręką lub maczugą. Niema w tem nic dziwnego. Wszak nawet w wieku karabinów szybko­‑strzelnych i dział kartaczowych, w wieku,