Strona:Erich Meinert - Głupota mody.djvu/34

 Zdaje mi się jednak, że opisany wypadek należéć będzie do wyjątków, spodziewam się bowiem, że rozsądne żony wasze nietylko poprą waszą działalność, lecz nawet same nią się zajmą i przeprowadzą tę sprawę bez waszego wmieszania się.
 Przed 20-m rokiem nigdy nie zdarza się, a czasami dopiero między 20 a 30, że młoda kobieta o figurze osy w rzeczywistości posiada tak cienką figurkę, jaką w gorsecie wykazuje. Nieszczęśliwa to istota, gorset bowiem oddawna noszony stałe już wywołał zniekształtnienia, których zmienić już nie sposób. Młodsze natomiast kobiety, zluźniwszy swe suknie i gimnastykując płuca, mogą jeszcze zaradzić téj wadzie.
 Spodziewacie się panie bezwątpienia, że na zakończenie odczytu palnę wam „kilka ostrych słówek“ à propos waszych tiurniur. Za studenckich moich czasów pokazywano w ogrodach zoologicznych Europy pewną hotentotkę. Matki nasze i siostry rumieniły się i wstydliwie odwracały, gdy spojrzały na niekształtne zwyrodnienie pewnéj części ciała, dla oznaczenia któréj salonowa mowa nie posiada wcale wyrażenia. A jednak — któżby temu uwierzył! — w kilka lat potém pięknościom naszym nietylko wolno było, ale należało nawet przystrajać się w siodełko à la hotentotki. Błazeństwo to nie szkodzi wprawdzie zdrowiu, nie miałbym przeto potrzeby rozwodzić się nad niém, lecz moda ta doszła w swoim czasie do tak nieprzyzwoitych granic i tak gorzkie szyderstwa wywołała wśród mężczyzn, że co najmniéj chciałbym was ostrzedz przed tą afrykańską maskaradą. Szczęściem w obecnéj chwili tiurniury przestały być modne. Czy na długo?