tłumy, zwłaszcza z pokolenia Judy, i dawały się chrzcić[1]. W ten sposób Jan w ciągu kilku miesięcy stał się jedną z najbardziej wpływowych osobistości, z którą każdy liczyć się musiał.
Lud uważał go za proroka[2]; wielu mniemało, że to Eliasz, który powrócił na ziemię[3]. Wiara w takie powroty była dość rozpowszechniona[4]; głoszono, że Bóg wskrzesi z martwych kilku starożytnych proroków i da ich Izraelowi za wodzów, aby prowadzili lud do celów ostatecznych[5]. Inni poczytywali znowu Jana za Mesyasza, aczkolwiek on sam nigdy tego o sobie nie twierdził[6]. Kapłani i uczeni w piśmie, którzy owej idei
- ↑ Marek I, 5; Józef Flav. Ant. XVIII, V, 2.
- ↑ Mat. XIV, 5: »Ale gdy on chciał zabić, bał się ludu; albowiem go za proroka mieli.« XXI, 26: »Bo Jana wszyscy za proroka mieli.«
- ↑ Mat. XI, 14: »On ci jest Eljasz, który miał przyjść.« Marek VI, 15; Jan I, 21.
- ↑ Mat. XIV, 2: »Tenci jest Jan Chrzciciel; on to zmartwychwstał i dlatego się cuda przezeń dzieją.« Łukasz IX, 8.
- ↑ Patrz str. 85 uwaga 6)
- ↑ Łukasz III, 15 i nast.: »A gdy lud oczekiwał i myślili wszyscy w sercach swych o Janie, jeśliby snadź on nie był Chrystusem, odpowiedział Jan wszystkim mówiąc: Jać was chrzczę wodą; lecz idzie mocniejszy nad mię, któremum nie jest godzien rozwiązać rzemyka butów jego; ten was chrzcić będzie duchem świętym i ogniem«. Jan I, 20: »I wyznał, żem ja nie jest Chrystus«.
gielisty wynikałoby, że miejscowość Salim znajdowała się w Judei a więc w oazie Jerychońskiej przy ujściu Jordanu do Martwego Morza, gdyż na całym obszarze ziem pokolenia Judy niepodobna znaleść basenu naturalnego, w którym człowiek mógłby się całkowicie zanurzyć. Według św. Hieronima Salim leżało bardziej na północ, w pobliżu Betsean lub Scytopolis. Ale poszukiwania Robinsona (Bibl. Res. III, 333) nie potwierdziły tej hypotezy.
