Ta strona została uwierzytelniona.
gim głoszona jest dobra nowina[1]. Tu objawia się cała wyższość idylicznej, łagodnej natury Jezusa. Marzy o odwróceniu stosunków ludzkich, dostojeństwa i godności: kto był u góry, znajdzie się u dołu. Świat w niego nie uwierzy; wyda go na śmierć. Uczniowie jego nie będą ludźmi z tego świata[2]. Będzie to szczupły zastęp maluchnych i prostaczków, którzy odniosą zwycięstwo właśnie dzięki swej niepozorności. Widzimy więc, że uczucie, które stworzyło przedział pomiędzy »światem« a »chrześciaństwem«, miało źródło swe w nauce mistrza[3].
- ↑ Mat. XI, 5.
- ↑ Jan XV, 19: »Byście byli z świata, świat, co jest jego, miłowałby; lecz iż nie jesteście z świata, alem ja was wybrał z świata, przetoż was świat nienawidzi«. XVII, 14, 16.
- ↑ Należy wziąć pod uwagę zwiastuna cały roz. XVII ewangielii według Jana, zawierający jeżeli nie autentyczną, mowę Jezusa, to w każdym razie najgłębsze uczucia jego uczniów, zaszczepione przez mistrza.
