W owym okresie Jezus ześrodkował całą swoją działalność w niewielkiem miasteczku Kafarnaum, położonem nad brzegiem jeziora Genezaret. Nazwa Kafarnaum (od słowa kafar, »wieś«) służyła prawdopodobnie do oznaczenia miejscowości starej w przeciwieństwie do nowej, czyli Tyberyady[1], zbudowanej w stylu rzymskim. O istnieniu tego miasteczka nie wszyscy nawet wiedzieli, gdyż np. Józef Flaviusz w jednem z pism swoich[2] używa tej nazwy dla określenia studni, która, jak się okazuje, była bardziej głośną, niż opodal niej leżące miasteczko. Kafarnaum, jak Nazaret, nie posiadało swojej historyi, nie brało też udziału w ruchach, popieranych przez Heroda. Jezus lubił tę miejscowość i uważał ją za swoje drugie miasto rodzinne[3]. Niebawem po przybyciu usiłował rozwinąć działalność także w Nazaret, ale bez skutku[4]. »Nie mógł tam uczynić żadnego cudu«, zaznacza naiwnie jeden z jego biografów[5]. Wszelką powagę tracił wobec faktu, że znano tam prostaczą jego rodzinę. Bo i niepodobna było uważać kogoś za syna Dawidowego, gdy spotykano
- ↑ Wprawdzie Tell Hum, które zazwyczaj bierze się u Kafarnaum, posiada szczątki pięknych pomników. Ale niezależnie od tego, iż były to prawdopodobnie dwie różne miejscowości; wspomniane pomniki pochodzą z czasów późniejszych, może z II lub III wieku po Chrystusie.
- ↑ B. J. III, X, 3.
- ↑ Mat. IX, 1: »Tedy wstąpiwszy w łódź przewiózł się i przyszedł do miasta swego«. Marek II, 1: »A zasię przyszedł po kilku dni do Kapernaum, i usłyszano, że jest doma«.
- ↑ Mat. XIII, 54 i nast.; Marek VI, 1 i nast.; Łukasz, IV, 16 i nast., 23—24; Jan IV, 44.
- ↑ Marek VI, 5. Porów. Mat. XII, 58: »I nie uczynił tam wiele cudów dla niedowiarstwa ich«. Łukasz IV, 23: »Cośmy słyszeli, żeś uczynił w Kapernaum, uczyń i tu w ojczyźnie swojej«.
