od strony wschodniej zasłania widnokrąg[1]. Jestto jedyne miejsce w całej okolicy Jerozolimy, ozdobione zielenią, wesołe. Tu były liczne plantacye drzew figowych, oliwek, palm; plantacye te nadały też wsiom, osadom i zagrodom nazwy: Betfage, Getsemane, Betania[2]. Na górze Oliwnej rosły dwa wielkie cedry, o których zachowało się długo wspomnienie śród Żydów, żyjących w rozproszeniu; w gałęziach tych cedrów gnieździły się całe stada gołębi a w ich cieniu ustawiono małe kramiki[3]. Tu właściwie kwaterował Jezus ze swymi uczniami; z tego można wywnioskować, że gromadka galilejska znała tu każdy zagajnik, każde domostwo.
Zwłaszcza wioska Betania[4], położona na samej górze, ale już nieco na pochyłości w stronę Morza Martwego i Jordanu, oddalona od Jerozolimy o półtorej godziny drogi, była ulubionem miejscem Jezusa[5]. Tu poznał pewną rodzinę, złożoną z trzech osób, dwóch sióstr i brata, których przyjaźń bardzo cenił[6]. Z tych dwóch sióstr jedna, imieniem Marta, była osobą zacną, dobrą, oddaną[7]; druga znowu, imieniem Marya, podobała się Jezusowi z powodu swej natury marzycielskiej i niepospolicie rozbudzonego umysłu[8]. Siedząc nieraz u stóp Jezusa, zapominała o obowiązkach, jakie na nią wkła-
- ↑ Łuk. XXI, 37. XXII, 39; Jan VIII, 1—2.
- ↑ Talmud Babil. Pesachim, 53 a.
- ↑ Talm. Jerozol. Taanit, IV, 8.
- ↑ Dziś El-Azirie (od El-Azir, po arabsku: Łazarz); w tekstach chrześciańskich średnich wieków Lazarium.
- ↑ Mat. XXI, 17—18; Marek XI, 11—12.
- ↑ Jan XI, 5.
- ↑ Łuk. X, 38—42; Jan XII, 2.
- ↑ Jan XI, 20.
