kich[1]. Chleb i wino, w połączeniu ze śmiercią, stały się symbolem Nowego Testamentu, opieczętowanego przez mistrza męką ofiarną, stały się pamiątką ofiary Chrystusowej aż do jego powtórnego przyjścia[2].
Już dość wcześnie zostało to misteryum ujęte w słowa sakramentalne, które posiadamy w czterech bardzo podobnych do siebie formach[3]. Jan, który tak był przejęty ideą Wieczerzy Pańskiej[4], który ostatnią wieczerzę opisuje z takimi szczegółami, drobiazgami, rozmowami[5], który ma tu dla nas znaczenie naocznego świadka, Jan, powtarzamy, nie zna tych słów sakramentalnych. Stanowi to dowód, że nie mniemał, aby w czasie Ostatniej Wieczerzy został ustanowiony sakrament eucharystyi. Dla niego częścią obrzędową wieczerzy jest umycie nóg. Możliwe, że u rodzin chrześciańskich pierwszych czasów obrządek ten miał znaczenie,
- ↑ Łukasz XXII, 20.
- ↑ I Kor. XI, 26: »Albowiem ilekroć będziecie ten chleb jedli i kielich pili, śmierć Pańską będziecie opowiadać, aż przyjdzie«.
- ↑ Mat. XXVI, 26—28: »A gdy oni wieczerzali wziął Jezus chleb i błogosławił i łamał i dawał uczniom swoim i rzekł: bierzcie i jedzcie, to jest ciało moje. A wziąwszy kielich, dzięki czynił i dał im, rzekąc: Pijcie z tego wszyscy. Albowiem ta jest krew moja nowego Testamentu, która za wielu będzie wylana na odpuszczenie grzechów«. Marek XIV, 22—24 (»Bierzcie, to jest ciało moje« — »Ta jest krew moja nowego testamentu, która za wielu będzie wylana«). Łukasz XXII, 19—21 (»To jest ciało moje, które się za was dawa. To czyńcie na pamiątkę moję« — »Ten jest kielich, nowy Testament we krwi mojej, który za was wylan będzie«). I Kor. XI, 23—25 (»Bierzcie a jedzcie, to jest ciało moje, które za was będzie wydane; to czyńcie na moją pamiątkę« — »Ten kielich, Nowy Testament jest we krwi mojej. To czyńcie, ilekroć pić będziecie, na pamiątkę moję«).
- ↑ Rozdział VI.
- ↑ Roz. XIII—XVII.
