Chociaż prawdziwe powody śmierci Jezusa były czysto natury religijnej, przecież wrogom jego udało się przedstawić go w pretoryi jako przestępcę państwowego; za nieprawowierność sceptyczny Piłat nie byłby nigdy skazał Jezusa. Zgodnie z takim poglądem kapłani podburzyli tłum, aby się domagano ukrzyżowania Jezusa. Nie była to kara żydowska; według Zakonu Mojżeszowego należało Jezusa ukamienować[1]. Krzyżowanie było karą rzymską, przeznaczoną dla niewolników, gdy chodziło o to, aby śmierć była szczególnie hańbiąca. Przez skazanie Jezusa na ten rodzaj śmierci, potraktowano go jak rozbójnika, jak bandytę, jak wzgardzonego wroga Rzymian, któremu odmówiono nawet zaszczytu śmierci od miecza[2]. Ukarano rzekomego »króla żydowskiego« a nie dogmatyka nieprawowier-
- ↑ Józef Flav. Ant. XX, IX, 1. Talmud, który mniema, że Jezusa skazano na śmierć za przestępstwo religijne, twierdzi, iż go ukamienowano, lub co najmniej ukamienowano po powieszeniu; to się również zdarzało dość często (Miszna, Sanhedryn, VI, 4). Talmud Jeroz. Sanhedryn, XIV, 16. Talmud babil., ten sam traktat, 43 a, 67 a.
- ↑ Józef Flav. Ant. XVII, X, 10; XX, VI, 2; B. J V, XI, 1; Apuleusz, Metam. III, 9; Swetoniusz, Galba 9; Lampyrydyusz, Alex. Sever. 23.
