Strona:Ernest Thompson Seton - Kotka śmieciarka.pdf/35

 Tymczasem Jap przeszukał w gazecie rubryki „Zgubiono, znaleziono“ i przeczytał:
 — 25 dolarów nagrody temu, kto odniesie kotkę i t. d.
 Japowi nie wypadało iść samemu, choć go nęciła nagroda — ale murzyn mógł tam pójść. Wziął więc królowę Analostan i poszedł na „Piątą aleję“. Tutaj przedstawił się jaśnie pani jako rządca pana Japa — załączył piękne ukłony i rzekł:
 — Pan Jap Male odsyła kotkę, która przyszła do mieszkania swego dawnego pana.
 Radości i podziękowań nie było granic, wreszcie i sowita nagroda dostała się murzynowi.
 Mizia wróciła więc znowu do wykwintnego życia, które było jej tak niemiłe — i znowu pieszczono ją i karmiono, ale i otoczono jeszcze większą opieką, jeszcze większą niewolą.

VIII.

 Wiosna nadeszła i z nią zaczęły się polowania kocie na wróble i inne ptaszki, oraz głośne koncerty nocne na dachach. Królowa Analostan, dość spokojna przez całą zimę, zaczęła znowu objawiać swą tęsknotę do podwórka i swobody, ale ani razu nie mogła wymknąć się z domu.
 Nadeszły ciepłe dni — i dostojni państwo postanowili wyjechać do swej wsi.