halu, mianowicie w Zakopaném, między ludem, co w one czasy nie było rzeczą trudną[1].
Na wschód od doliny goryczkowéj leży dolina Kasprowa, w wyższéj części swojéj najdziksza ze wszystkich dolin w Tatrach nowotarskich dla nagich złomów skał zaścielających całemi pagórkami jej dno. Boki jéj stanowią od zachodu położysty grzbiet ciągnący się od Czuby goryczkowéj na północ, zwany Upłazem, od południa Beskid (granit, 6116 st. Z.), od wschodu wierch zwany Uhrociem czyli Hurkociem Kasprowém (5341 st. Z.)[2] i długi grzbiet zwany Gładkiém. Wszystkie te wierchy i grzbiety od doliny Kasprowéj są dziko poszarpane, strome i przepaściste. Powyżéj sałaszu wydobywa się z skały wapiennéj strumień, o którym lud utrzymuje, że się łączy z tak zwanym Suczym stawem, jednym z stawów Gąsienicowych, o których będzie niżej.
Na północ od poprzedzającéj leży dolina Jaworzynka. Boki jej stanowią od południa przepaścisty grzbiet Gładkiém zwany, poza którym dolina Kasprowa, od wschodu Kopa Magóry (także Kopą jaworzyńską zwana, wapień liasowy, 5206 st. Z.) i dwie Kopy Królowe, od północnego wschodu położysty grzbiet, którego koniec tuż nad dworem zakopiańskim zowie się Boczaniem. Przeszedłszy poza dworem zakopiańskim przez most na Bystréj widać dosyć wygodną drogę tuż za potokiem na dwa rozszczepiającą się ramiona. Jedno na lewo (więcéj na północ) prowadzi lasem popod Kopy Królowe a daléj pomiędzy niemi na halę Królową i ku stawom Gąsienicowym. Niegdyś drogą tą wygodnie było można dojechać aż na halę Królową. Z Kop Królowych, tudzież z Kopy Magóry bardzo piękny widok na północ na całe Podhale aż poza Nowy Targ i na Pieniny, na Zakopane, na huty i kuźnice zakopiańskie; na zachód na Giewont, polanę Kalatówkę, na Kondratową i Czerwone Wierchy aż ku Pysznéj i ku
