Strona:F. A. Ossendowski - Miljoner „Y“.djvu/12

ani też Tengą. Uśmiechał się do niej i szeptał z wdzięcznością i umiłowaniem:
 — Wspaniały!...
 Chcąc być godnym szczęścia, porywającego go, przysięgał sobie, że nikt nie będzie się nigdy użalał na małego Y, któremu tak radośnie się żyje pod opieką „Wspaniałego” i dobrych mieszkańców Rugary.
 Chłopak nietylko przysięgał, lecz i czynił tak, jak myślał: śpieszył każdemu z pomocą, spełniał każdą prośbę, nie odmawiał żadnej posługi.
 Pewnego razu uratował całą rodzinę chorego i słabowitego Malikoro.
 Zdarzyło się to przed czterema laty.
 Przez wioskę przeciągała karawana urzędnika pocztowego, któremu w drodze zachorował posługacz. Urzędnik zażądał od starszyzny, aby chorego zastąpić kimśkolwiek z mieszkańców Rugary.
 Wieśniacy wpadli w rozpacz. Przed tygodniem bowiem skończyły się ulewy i należało pośpieszyć się z orką i zasiewem. Gdy słońce wysuszy ziemię, rzucone do brózdy ziarno uschnie. Każdy więc z mieszkańców wioski pracował i pocił się na roli od świtu aż do zachodu słońca.
 Ciężka to była praca.
 W okresie deszczów na polach powyrastały