Strona:F. A. Ossendowski - Miljoner „Y“.djvu/157

pracy! — odparł Y i, pociągnąwszy za sobą Llo, wszedł do budy.
 Stara murzynka dała im noże o krótkich, szerokich ostrzach i długich trzonkach i wskazała miejsce na ławie, przed którą był ustawiony rząd kubełków, a przed niemi — cały stos ostryg.
 — Zaczynamy pierwszy miljon... — mruknął Y.
 — Dolarów? — zapytał Llo i zmrużył jedno oko.
 — Tymczasem... ostryg! — zaśmiał się wódz.
 Wzięli się do roboty. Przez cały pierwszy dzień nie szło im to gładko. Chłopcy nożami pozacinali sobie palce i podrapali dłonie o ostre kanty muszel.
 Wieczorem, gdy stary murzyn zamykał już swoją jadłodajnię, zbliżył się do niego Y i zapytał:
 — Czy nie mógłbym opowiedzieć panu, mister Czarny Bim, o sobie i o moim przyjacielu Llo?
 — A cóż mi z tego przyjdzie? — zarechotał murzyn. — Jeżeli będę każdego wysłuchiwał, umrę z głodu!
 — Pan dużo straci, mister Bim, bo opowiadanie moje warte jest dolara! — nalegał Y.
 — To zapłać go i opowiadaj samemu sobie! Cha! cha! — śmiał się Bim.