Fez — czapka; stolica Marokka.
Figh — część prawa koranicznego
Foggara — podziemny kanał.
Fonduk — zajazd, skład handlowy.
Gafla — karawana.
Gibla — kierunek na Mekkę.
Gitun — namiot.
Hadda — ciastko na miodzie.
Hafodh — uczony, biegły w cytowaniu Koranu.
Hadith — tradycja.
Hadż — człowiek, odbywający pielgrzymkę do Mekki.
Haik — część ubrania kobiecego, zasłaniająca twarz; część męskiego burnusa.
Hakim — lekarz.
Hamman — ciepłe źródło.
Haoufi — piosenka tlemseńska, zasłona na twarz.
Heliyin — muzykant.
Henna — barwnik roślinny.
Horm — zakaz wstępu.
Imam — wyższy stopień kapłana muzułmańskiego.
In cza Allah — Jak Bóg zechce.
Kadi — sędzia.
Kahin — wróżbiarz.
Kahina — wyrocznia.
Kaldun — dentysta arabski.
Kalif — tytuł sułtana.
Kalifa — namiestnik sułtana.
Karawan-Seraj — hotel.
Kasba — warowny gmach, gdzie mieszka cały szczep, twierdza.
Kfen — koszula męska.
Khadem — niewolnik.
Khatem — pieczęć.
Khemis — targ, bazar.
Kissaria — plac handlowy.
Koran — święta księga muzułman.
Kuitsra — mandolina arabska.
Kumia — kindżał.
Kus-kus — narodowa potrawa z pszennej kaszy z mięsem lub z bakaljami.
Ksar — miasto.
Ksur — wieś.
Kubba — kaplica z grobowcem.
Lalla — pani, święta.
Madih — poezja religijna.
Madżus — mag.
Mahakma — urząd sądowy.
Mahdi — powstańczy wódz religijny.
Mahreb — zachód, nazwa Marokka.
Marabut — żyjący święty człowiek.
Medersa — wyższa szkoła teologiczna.
Medina — arabska dzielnica miasta.
Mellah — izraelicka dzielnica miasta.
Mekrut — słodkie pieczywo.
Meskin — żebrak.
