Strona:F. A. Ossendowski - Pierścień z Krwawnikiem.djvu/205

 Ludność miasta podziwiała też i z szacunkiem patrzyła na poważnego zawsze i spokojnego Unena, gdy z rzadka wychodził z pałacu, by pomodlić się wśród ruin dawno już zburzonej świątyni Buddy, gdzie pozostał tylko potężny narożnik z ciosanych kamieni, część opartej na nim kopuły i postument posągu, od którego przechowała się tylko drobna część stopy mędrca.
 Mówiono o nim szeptem, że jest „guru“, co niepokoiło kapłanów brahmańskich obawiających się jego wpływów przy dworze radży.
 Z Sigribari nie przyjechał jedynie hutuhta Dżałhandzy.
 Nie mógł wyjechać z miasteczka, w którym ktoś nieznany mu trzymał w ukryciu pierścień z krwawnikiem Dżengiza.
 W poszukiwaniach dopomagało hutuhcie dwóch detektywów, sprowadzonych przez nadkomisarza Fultona.
 Detektywi — mały, okrągły, jak piłka tennisowa, i ogromnie ruchliwy John Ball oraz wysoki, cienki, jak trzcina bambusowa, i irytująco powolny Herbert Calb szukali nie tylko pierścienia, lecz i Sobcowa, bo takie otrzymali zlecenie od prokuratora Strewa.
 Na ich żądanie oddziałek strzelców, wysłany z Dardżelingu, obsadził wartami przełęcz Takelung i kontrolował podróżnych na drogach prowadzących do Tybetu.
 Prokurator zupełnie logicznie przypuszczał, że Rosjanin po ucieczce z Singribari podąży dawnym szlakiem do Tybetu i dalej — do zagarniętej przez bolszewików Mongolii.
 Firlej cały ubiegły tydzień przeżył niby we śnie.
 Tak szczęśliwych dni nie miał nigdy w życiu.
 Spotkała go w Radż-Szupurze niezmiernie miła niespodzianka.
 Matka Atri, którą w siedzibie radży tytułowano „wielką, jasną panią“, powitała doktora z taką serdecznością, że wzruszyła go do łez.
 Rozumna, skromna i zrównoważona wytwarzała przyjemny, naturalny nastrój we wspaniałym pałacu męża.