Strona:F. A. Ossendowski - Pierścień z Krwawnikiem.djvu/214

umieszczona kula grozi śmiercią i temu nieszczęśliwemu, i jemu samemu.
 Wreszcie nacisnął cyngiel. Uczuł mocne szarpnięcie karabina i silne uderzenie w prawe ramię.
 Nie zwrócił jednak na to uwagi, gdyż to, co ujrzał po strzale, napełniło go szaloną radością, ale nie tylko jego, bo kornak też począł klaskać w dłonie, a słoń przestępował z nogi na nogę, ni to wykonując jakiś taniec wojenny, i wydawał głośne, triumfujące trąbienie.
 Celna kula doktora zerwała drapieżnikowi część czaszki.
 Tygrys zrobił szalony skok, jak gdyby jakaś straszna siła podrzuciła go w powietrze, po czym padł na bok. Drgawki przebiegały mu od grubego karku aż do końca długiego ogona. Skóra marszczyła mu się i poruszała na bokach.
 Nie wydawał jednak żadnego już dźwięku.
 Leżał wyciągnięty, bezwładny.
 Życie uchodziło powoli z potężnego ciała tygrysa.
 Firlej przyjrzał się leżącemu człowiekowi.
 Na okolonej kruczą, gęstą brodą ciemnej twarzy nieznajomego widniały sople i plamy krwi.
 Cała prawa strona bogatego stroju była zbroczona krwią i poszarpana na strzępy.
 Obok nieznajomego widniał przełamany w szyjce kolby karabin.
 — Ktoby to mógł być? — zadawał sobie pytanie doktór i zaglądając na dół zamierzał zapytać o to tropiciela.
 Zdumiał się, gdyż nie zobaczył już siwego Hindusa.
 — Gdzież jest tropiciel? — spytał kornaka.
 Ten przekonawszy się, że Hindusa nie ma przy słoniu, schwycił się oburącz za głowę.
 — Czandra uciekł! Czandra uciekł!
 — Czandra? — powtórzył Firlej. — Czy nie był to łowca Czandra z Singribari?
 — Tak jest, sahibie! Czandra jest najlepszym tropicielem na cały Assam i Bengal! Zna on dżunglę na „terai“ wzdłuż i wszerz! Sahibie! Czy mogę powiedzieć, co wiem?