Strona:F. A. Ossendowski - Pierścień z Krwawnikiem.djvu/246

 — No, przecież w 1905 r. miała miejsce wojna rosyjsko-japońska, która zakończyła się porażką Rosji i rewolucją w niej. Tym podrobionym klejnotem Dżengiza Rosjanie zamierzali wykorzystać siły Mongołów i Chińczyków przeciwko zwycięskiej Japonii, podtrzymać swój urok i upadające wpływy w Azji, które przechodziły już niepodzielnie do Wielkiej Brytanii.
 — Tak! Słusznie! Zgadzam się z takim objaśnieniem — mówił doktor. — To dopiero zadziwię tym wszystkim poczciwego Dżałhandzy, który za fałszywym pierścieniem zapędził się tu aż z Dołon-Noru! Cha-cha-cha!
 — Sądzę, że lepiej nie mówić mu o twoim odkryciu, bo to go nie powstrzyma od szukania prawdziwego pierścienia — zauważył radża.
 — Czy może istnieć taki prawdziwy autentyczny pierścień? — spytał Firlej.
 — Zapewne znajduje się w safesie Ministerstwa Spraw Zagranicznych w Moskwie lub... w ręku syna Żywego Buddy... — szepnął Ghas-Bogra, jak gdyby obawiając się, że ktoś może go posłyszeć. — Jutro zapłacisz swemu Kaszmirczykowi nagrodę, obiecaną przeze mnie, i na tym się wszystko skończy. Azjaci będą myśleć, że jestem posiadaczem pierścienia Dżengiza i to w wielu wypadkach może być dla mnie korzystne!
 Na tym też stanęło ostatecznie i uszczęśliwiony Kaszmirczyk wychodził nazajutrz z pałacu unosząc w zanadrzu wielki los, wygrany na loterii dziwacznego zbiegu okoliczności i niedostępnych mu kombinacyj politycznych.
 W kilka dni potem Firlej zapomniał już o pierścieniu władcy Azji, gdyż musiał przystąpić do drugiej operacji.
 Ramię Baaba zrosło się, więc doktór mógł już zoperować poszarpane mięśnie.
 Napracował się Firlej, a z nim razem Atri i „wielka, jasna pani“, zanim udało mu się usunąć drobne skrawki mięsa i skóry, połączyć oddzielne części muskułów szwami i klamrami, a następnie nałożyć specjalnie przez siebie obmyślone bandaże.