Strona:F. A. Ossendowski - Skarb Wysp Andamańskich.djvu/59

 — Czyż mogę wobec tego polegać na was? — zadał nowe pytanie.
 — Tak! Pragniemy spokojnego życia — mruknęli razem.
 — Czy znaliście gubernatora Horna?
 Anglicy podejrzliwie przyjrzeli się pytającemu.
 Po chwili milczenia Willy Barber mruknął prawne opryskliwie:
 — Każdy więzień musi, chcąc czy nie chcąc, znać gubernatora wysp...
 — Nie o to pytam! — przerwał mu Krawczyk. — Chciałbym wiedzieć, co łączyło was z Hornem?
 Nie patrząc na rządcę, namyślali się nad odpowiedzią. Odezwał się znów Barber:
 — Przypadek!... Zwialiśmy z więzienia w tym właśnie dniu, gdy gubernator coś tam nabroił...
 — Oskarżyli nas o to, że pomagaliśmy Hornowi w porwaniu... — zaczął drugi, lecz umilkł nagle.
 — W porwaniu Jomagi? — poddał pan Roman. — Któż to był ów Jomaga?
 Barber, chrząknąwszy w kułak, zamruczał:
 — Podobno — król czarnoskórych tubylców — Minkopi... ale Lucky głupio powiedział, że oskarżono nas o udział w sprawie Horna...