Strona:F. A. Ossendowski - Staś emigrant.djvu/10

 Staś nie rozumiał jeszcze słowa śmierć, więc rzekł:
 — To ona nie mieszka w Oceanie Spokojnym...
 — Kto? — spytał ojciec.
 — No... ta śmierć!
 Mieczysław zaśmiał się i odparł:
 — Mieszka ona i tam, ale obok niej przebywa też życie, którego właśnie szukamy!
 To rzekłszy, spojrzał porozumiewawczo na żonę i uśmiechnął się tajemniczo.
 W jakieś dziesięć dni potem wygnańcy dojechali do brzegu morza.
 Ukrywszy rodzinę w lesie, pan Basiewicz pojechał do pobliskiego miasteczka, które się nazywało Mikołajewsk na Amurze, i wstąpił do szynku, gdzie, jak sądził, gromadzili się marynarze. Nie pomylił się, bo spotkał tu szyprów, czyli dowódców małych okrętów, Rosjan, Amerykanów i Kanadyjczyków. Pijani, bezczelni i brutalni nie wzbudzali oni w Polaku zaufania, więc błąkał się po mieście, szukając kogoś.