Strona:F. A. Ossendowski - Staś emigrant.djvu/24

poddostatkiem emigrantów... Jednego zmarłego dwudziestu innych pochowa z radością, że zwolnił miejsce...
 Te okrutne słowa podobały się panu dyrektorowi, więc znowu wybuchnął śmiechem i dodał:
 — Niech się pan nie obawia! Znajdziemy tylu ludzi, ilu zażądamy.
 Polak zrozumiał jakiego ma przed sobą człowieka, więc, zacisnąwszy zęby, pomilczał chwilę, a potem znów się odezwał:
 — Nie o to chciałem zapytać pana dyrektora... Sądzę, że moglibyśmy uniknąć nadmiaru chorych i zaoszczędzić na tem.
 — Zaoszczędzić? — powtórzył zainteresowany Anglik. — Lubię mądre uwagi!
 Pan Mieczysław uśmiechnął się nieznacznie i ciągnął dalej:
 — Firma wydaje sporo dolarów na kwas cytrynowy, taninę i chinę, któremi zwalcza szkorbut, gdy tymczasem możnaby tego uniknąć tak, jak się robi w kopalniach złota w Rosji...