Strona:F. A. Ossendowski - Staś emigrant.djvu/66

 Był to człowiek, obdarzony fenomenalną siłą, brutalny i szorstki.
 Pewnego razu, włócząc się z karabinem po kniei za Czerwonemi Skałami, spotkał Irokeza, który zwrócił się do niego z takiemi słowy:
 — Biały człowiek nie pójdzie dalej!
 — A to dlaczego czerwony wieprzu? — spytał urągliwie Anglik.
 Indjanin zgrzytnął zębami na tak obraźliwe odezwanie się myśliwego, lecz, hamując gniew, odparł:
 — Istnieje przepis, zabraniający łowów w tej części puszczy.
 Hiram, niewiele myśląc, uderzeniem pięści obalił Irokeza i poszedł dalej.
 Na każdym kroku spotykał tu zwierzynę, więc z łatwością upolował dwa jelenie i trzy sarny, poczem rozpalił ognisko i pozostał w puszczy na nocleg.
 Tymczasem poturbowany przez niego Indjanin przybiegł do osady Czarnego Sępa i, stanąwszy przed obliczem wodza, opowiedział mu o zajściu i pogwałceniu prawa przez Hirama Smitha.