Ta strona została uwierzytelniona.
konary, a pałające oczy patrzą drapieżnie gdzieś na rzeką, dokąd skradam się coraz ostrożniej.
Po paru minutach stoję już, zaczajony za krzakami i oglądam wodną przestrzeń. Konan przykucnął tuż
Strona:F. A. Ossendowski - Wśród czarnych.djvu/235
