Strona:F. A. Ossendowski - Wśród czarnych.djvu/258

 A jednak przejście było!
 Były niem laguny…
 Bingerville i Abidżan stoją na brzegach tych oderwanych od morza zatok, ciągnących się równolegle z brzegiem oceanu.
 Laguny są częścią jego, odciętą przed wiekami i oddzieloną wydmami piasku, poczęści już zarośniętemi dżunglą.
 Piękne te laguny — głębokie, lazurowe, spokojne spokojem umierania, otoczone ciemnozielonym wieńcem lasów palmowych!
 Nieruchomą, szmaragdową lub turkusową powierzchnią ich suną pirogi murzynów-rybaków, znaczące swój bieg srebrnemi skazami na zwierciadle laguny.
 W tem zwierciadle przeglądają się barwne, poszarpane skały północnego brzegu, wierzchołki pierzastych palm i korony ogromnych mahoni. Nad laguną szybuje wspaniały biało-czarny orzeł, wypatrując zdobycz.
 Cisza, niczem nie zmącona, panuje tu wszechwładnie. Zdaje się, że tu jest królestwo śmierci i tylko zmienne barwy wody i obłoków zdradzają ruch i życie…
 A tam, o jakie dwa kilometry dalej, bije w piaszczysty brzeg potężną, pienną falą ocean, nigdy nie znający spokoju, wytchnienia i jarzma.
 Nieugięty, wolny śpiewa on swoją nigdy nie milknącą pieśń bojową, wścieka się lub raduje radością tytana…
 Tu na nas czekał duży okręt „Czad“, płynący do Bordeaux, do Europy.