Strona:F. A. Ossendowski - Wśród czarnych.djvu/52

i w okolicach zatoki Gabés spotkać można dolmeny, otoczone ciosanemi kamieniami. Ci pierwotni mieszkańcy, jeżeli oni pozostawili po sobie te pamiątki, należeli do rasy, która z południa przybyła na Saharę i, wyparta stąd przez klimat, powędrowała na północ.
 Lecz tymczasem twierdzić o tem z pewnością uczeni nie mogą, ponieważ, być może, te pozostałości należą do tych „Tahennu“ o białej skórze, którzy się zjawili na widowni afrykańskiej podczas XIX dynastji egipskiej. Ci przybysze przywędrowali tu z południa europejskiego, gdy półwyspy Iberyjski i Italijski prawdopodobnie były jeszcze złączone z kontynentem afrykańskim.
 Czy kamienne narzędzia istotnie należały do pierwotnych mieszkańców północnej Afryki? Na to pytanie też niema odpowiedzi stanowczej, ponieważ z jednej strony w Kabylji do dnia dzisiejszego takie narzędzia są w powszechnem użyciu, również jak i wśród murzynów w okolicach jeziora Czad, z drugiej zaś — Flinders Petri dowiódł, że Egipcjanie posługiwali się kamienną bronią aż do epoki rzymskiej.
 Pytanie więc pozostaje bez odpowiedzi!
 Uczeni po wykryciu w środkowej Afryce ludów-pigmejów robili wielkie wysiłki, aby w nich znaleźć ślady pierwotnych „Afrykanów“. Legendy szczepu Bantu twierdzą, że pigmeje byli „panami ziemi“ na długo przed przyjściem czarnych ludzi. Jednak nauka dowodzi, że pigmeje mogą być produktem regresu, degeneracji, pochodzącym od sąsiednich szczepów, na skutek różnych odmiennych warunków życiowych.