Welnas — złe bóstwo pogańskich Prusaków.
Wiarać się — przysięgać.
Wici — znaki rozwożone w osadach rycerskich, zwołujące na wojnę.
Wiciądze — rycerze pospolitego ruszenia.
Wierę — na wiarę! istotnie.
Wiersza — przyrząd do łapania ryb, sieć.
Wigza — komórki woskowe w ulu.
Wiła — złośliwy błazen.
Wjun — ryba podobna do węża.
Wkół — dokoła.
Włodyka — drobny obywatel ziemski, nieznaczny rycerz, szlachcic.
Woj — wojownik.
Worog — wróg.
Wozgrzywy — plugawy, smarkaty.
Wrać — wrzeć.
Wraz — tuż.
Wrzemię, wrzemiona — czas, czasy.
Wtąż — także.
W ten sam czas — jednocześnie.
Wyz — nazwa ryby.
Wyżenąć — wyrzucić.
Zabażać się — zachciewać się.
Zachara — zapas żywności, prowjant.
Zacz — zaco, zaś.
Zadziesiętać — zabronić.
Zapad — zachód.
Zdręchnąć — zmarnieć.
Zgrzebło — łopatka do czyszczenia ula.
Zimni ca — febra.
Z nagła — odrazu, nagle.
Zurzyć się — troszczyć się, niepokoić się.
Zwidzieć się — spotkać.
Zwiedzieć się — dowiedzieć się.
Zwirz — zwierz.
Żdać — czekać.
Żegliszcze — ognisko święte (u Prusów i Litwinów).
Żemła — bułka.
Żupica — starodawny żupan.
Żybura — marny napój.
Źródła naukowe: Encyklopedja Staropolska Zygm. Glogera; Słownik języka polskiego I. Karłowicza, A. Kryńskiego i W. Niedźwiedzkiego; Słownik Staropolski A. Krasnowolskiego; Słownik Etymologiczny języka polskiego A. Brücknera; Wokabularz z r. 1580; Czelakovsky Fr. Lad. Mudroslowi narodu slovanskeho[1]; Księga przysłów polskich S. Adalberga etc.
- ↑
František Ladislav Čelakovský, Mudrosloví národu slovanského ve příslovích.
