I tak — pod przylądkiem Dobrej Nadziei — zebrała się międzynarodowa eskadra. Przeważały flagi angielskie, albowiem z Anglji wywieziono około 10,000 kobiet. W ciągu dnia przybyło jeszcze kilka okrętów, a na drugi dzień postoju nadpłynął z południa angielski pancernik „King Adalbert”, zostający pod komendą admirała Oskara Grengmouta, prawnuka słynnego podróżnika Jerzego Grengmouta, który przezimował na południowym biegunie, i zginął tam wśród nader tajemniczych okoliczności.
Schodził właśnie z góry ku swym towarzyszom, którzy go wyraźnie widzieli, i nagle zniknął poza bladym płomieniem, wybuchającym jakgdyby tuż z pod jego nóg. Potem dostrzegli podróżnicy czarne, rozciągnięte na śniegu ciało Grengmouta. Kiedy się zbliżyli, zobaczyli z przerażeniem, że to był już tylko trup bez nóg, bez części bioder i brzucha, — lecz ani części ciała, ani krwi nigdzie nie było.
Przyczyna śmierci pozostała niewyjaśnioną, i nikt nie próbował rozwikłać tej tajemnicy, chociaż
