Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/159

123

TAJEMNICE MORIAH

„Dictionnaire historique, critique, chronologique, geographique et litteral de la Bible“, dopełniony i przejrzany z sumiennością iście benedyktyńską przez o. Augustyna Calmeta, a wydany „avec approbation et privilege du Roy“ w Paryżu w r. 1730, czyli dwieście lat temu!
 Znam doskonale plan trzech głównych części świątyni: podwórce kapłanów, gdzie stał Dom Jahwe z tajemniczym przybytkiem arki przymierza, jedyny raz do roku odwiedzanym przez najwyższego kapłana; z kotarą, która została rozdarta w chwili śmierci Chrystusa, z ołtarzem dla całopalenia, podwórce mężczyzn i podwórce kobiet; galerję Sanhedryna.
 Przypominam sobie wszystkie szczegóły i chcę wywołać w wyobraźni wspaniały twór Salomona, bo świątynia Herodowa mniej mnie interesuje, gdy nagle mój przyjaciel bierze mię pod ramię i szybko prowadzi na prawo.
 Wchodzimy do olbrzymiej sali, przegrodzonej lasem kolumn.
 Znam dobrze te charakterystyczne dla wschodu wnętrza meczetów, oglądam drewniane sklepienia i gołe ściany dość obojętnie, lecz mój przewodnik ciągnie mnie w głąb i pokazuje miejsce, otoczone złoconemi sztachetami.
 Spostrzegam tam dwie nisze, ozdobione fryzem z napisów arabskich.
 Kiwam głową porozumiewawczo i mówię:
 — Mihrab?
 Widziałem setki takich nisz, w których podczas nabożeństwa imam muzułmański składa świętą księgę — Koran.
 Arab pochyla się ku mnie i szepce:
 — Są to miejsca poświęcone jedno Mojżeszowi, drugie Aissa-Chrystusowi, którego ślad pozostał na kamieniu... Chodźmy teraz do Omara! Tu powrócimy jeszcze...
 Ogarniam wejrzeniem cały plac „Haram esz Szerif.“
 Dawid-król nabył go za 600 syklów złota od Jewusyta, Arawny, i zbudował tu ołtarz, aby przebłagać Jahwe, trapiącego lud izraelski dżumą.
 Salomon po śmierci ojca wzniósł tu świątynię, przepychem zadziwiającą wszystkie narody, Nabuchodonozor spalił i zburzył dzieło syna Dawidowego, „umiłowanego przez Jahwe“.