Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/167

129

TAJEMNICE MORIAH

drzwiami wisi drewniany krucyfiks, nad sofą — duży oleodruk z wizerunkiem Chrystusa.
 Chrystus ma jasne włosy i długa brodę. Podobny jest do mnicha rosyjskiego z jakiegoś dalekiego klasztoru północnego.
 Dziwne to, bo tłoczyła ten obraz drukarnia wiedeńska.
 Jak widać, bonomazy są kosmopolitami...
 Widziałem już zresztą podobne oleodruki na bazarze jerozolimskim. Były to wyroby niemieckie, rosyjskie — przedwojenne i arabskie, drukowane w Kairze i Stambule.
 Stałem też kiedyś przed posągami buddyjskiemi, odlanemi w Niemczech, i przyglądałem się z dumą patrjotyczną „świętym obrazom“ lamaickim, które okazały się niczem innem, jak tylko... barwnemi reklamami z perkalików łódzkich!
 Ale ta góra Moriah z Omarem, el-Sakhra, ze stajniami i tronem Salomona i przedsiębiorczym europejczykiem, który z pomocą współczesnego perforatora i dłuta djamentowego poszukiwał ukrytych skarbów świątyni izraelskiej, zaprzątnęła moje myśli.
 Świątynia Salomona — Przybytek Najwyższego... Opisał go szczegółowo prorok Ezechiel, odrestaurował dla potomności jezuita hiszpański, Jan Villalpande, z polecenia swego króla w końcu XVI wieku. Przeglądałem te trzy wspaniałe tomy in folio i, przypominając sobie rysunki uczonego księdza, nie mogłem wyjść z podziwu nad rozmachem i potęgą dzieła Salomonowego.
 Świątynie, powstające na tem samem miejscu po zburzeniu domu Bożego, a odrestaurowane przez Zorobabela i Heroda, miały znacznie skromniejsze wymiary, a użyto na nie tańszych, przeważnie lokalnych materjałów.
 Salomon, wielki budowniczy „Domu Pana“, wzniósł z biegiem czasu na górze Oliwnej, naprzeciwko świątyni jedynego Jahwe, wystawne ołtarze Chamosowie, bogowi Moabitów, i Molochowi.
 Trzecie księgi królewskie objaśniają tę herezję mądrego króla w sposób niezwykle prosty i przekonywujący:
 „A król Salomon rozmiłował się w niewiastach cudzego rodu mnogich i w córce faraonowej, i w Moabitkach, i w Ammonit-