uczestnik fałszerstwa zasługiwał na poczesne miejsce w „narodowem muzeum“ Jerozolimskiem.
Ten drobny epizod miał taki skutek, że chciałem czemprędzej opuścić gmach Bezalel, na pożegnaniu wysłuchawszy skargi p. Szatza na obojętność Sjonistycznej Egzekutywy dla jego szkoły.
Obdarzył mnie przytem całą pliką wydawnictw, które przejrzałem dopiero w dwa miesiące później, już w Europie.
Znalazłem w nich parę przykrych dla Polaka nieścisłości.
Naprzykład, w wydanym w sierpniu r. 1927 liście otwartym p. Szatza do 15-go kongresu sjonistów autor wśród rynków importu dla wyrobów szkoły „Bezalel“ wskazuje Lemberg (Lwów) w Austrji oraz w Warszawie — „The Bezalel Association of Russia!“
Sjoniści powinni mieć nieco ściślejsze wiadomości o Polsce, chociażby dlatego tylko, że z tego kraju Keren-Kajemeth Leisrael czerpie najznaczniejsze po Ameryce sumy. Żeby ktoś nie oskarżył mnie o gołosłowne twierdzenie, wskażę na ostatni, najnowszy raport tej instytucji[1]. Na str. 63 i 64 przeglądam statystykę wpływów z dwuch ostatnich budżetowych lat:
Polska stoi na drugiem miejscu wśród protektorów Palestyny, z czego wnioskować należy, że moja ojczyzna, o której pewne odłamy prasy żydowskiej odzywają się bez należnego szacunku, a nawet zwykłej sumienności, daje żydowskiemu społeczeństwu możność tak znacznego zarobkowania, że ofiary jego przewyższają zbiórki żydów angielskich i niemieckich i idą tuż za potężnym kapitałem żydowskim, zaangażowanym w Ameryce Północnej.
Żydowski poeta Bialik, powróciwszy z Ameryki do Palestyny, z nieukrywanym żalem oświadczył:
- ↑ Keren Kayemeth Leisrael. Report of the Head Office to the XVI — th Zionist Congress at Zurich, 1929, for the Years 5687—89 (1927—29) Jerusalem, June 1929, Sivan 5589.
