Strona:F. Antoni Ossendowski - Gasnące ognie.djvu/20

10

GASNĄCE OGNIE

tłumy mieszkańców, albowiem jest to pora wypoczynkowa Trwać będzie aż do 10-ej, a potem — miasteczko uśnie. Spokój zakłócać będą tylko śpiewy i wrzaski pijanych majtków.
 Przed teatrem na środku placu spostrzegam pomnik.
 Wspaniała postać z bronzu na granitowym postumencie.
 Natchnione oblicze marzyciela, toga rzymska, przerzucona przez ramię.
 Jakieś wiersze wyryte u stóp posągu.
 Ba — łacina!
 Owidjusz! Publius Ovidius Naso!
 Przypominam sobie twoje Metamorphoses, mistrzu, i jeszcze coś...
 Konstanca to rzymskie Tomi, dokąd posłał cię na wygnanie imperator Augustus...
 Nikt już napewno nie odgadnie tajemnicy twego wygnania!
 Czy to za twoje trzy księgi o „sztuce miłości“, tej encyklopedji dla zakochanych lekkomyślnych młodzieńców i dziewic Rzymu? Czy może to twoja trzecia małżonka – młoda i piękna wdowa Fabja napomknęła w pałacu boskiego Augusta o tajemnicy pomiędzy jej małżonkiem a wyuzdaną Julją, żoną imperatora-półboga?
 Ty sam, Mistrzu, w swych „Tristium libri“ nic nie objaśniasz przez łzy skarg i błagań o zmiłowanie i przebaczenie.
 Uniosłeś tajemnicę męki swej i tęsknoty do grobu, już nigdy nie ujrzawszy „miasta wilczycy“.
 Orkiestra wygrywa współczesne tańce... Très moutarde... Owidjusz uśmiecha się łagodnie i wyrozumiale.
 Usta jego jak gdyby poruszają się i szepcą:
 — Piękne obywatelki i wy, tak mało do wojowników podobni młodzieńcy, pamiętajcie, że napisałem traktat miłosny, tętniący życiem aż do czasu, gdy ludzie zapomną o słodkiem i czarownem słowie — amor! Przeczytajcie jego pożółkłe karty!... Znajdziecie tam rady dobre, mądre, wszystko wybaczające zakochanym...
 Muszę się jednak rozstać z tobą, Mistrzu, bo jeszcze nie wiem, kiedy odpływa „Azja... Vale!
 Idę ulicami, upstrzonemi szyldami o nazwiskach Dmitriadi, Gratidis, Ponopopulos i innych Greków, dalej dzielnica