3050 domów stanęło w ciągu 16 lat. 23 500 metrów brukowanych ulic, 20 000 metrów chodników, 50 635 metrów sieci wodociągowej położono w tem mieście, przeciętem planowo pomyślanemi ulicami: Rotschild Avenue, Lilenbloom Street, Nachalat Benyamin Street, Allenby Road itd.
W 46 szkołach pobiera nauki 7500 uczniów i uczennic.
Na przedmieściach działa 170 zakładów przemysłowych. Liczne sklepy, banki, przytułki dla starców, szpitale, sanatorjum, dwa teatry, wspaniały gmach budującej się synagogi — dowodzą energji i przedsiębiorczości obywateli oraz systematyczności rady miejskiej, kierowanej przez oddanego sprawie burmistrza, p. Dizenhoffa, oddawna przybyłego tu z Rosji.
Trzy zewnętrznie bardzo pokaźne hotele „Hertzlia“, „Ginosser“ i „Palatin“, wreszcie urocze, „Casino“, zbudowane na brzegu morza, tuż na plaży, z tłumem kąpiących się ludzi, kina, dancingi i, jak już wspominałem, teatry zaspakajają głód rozrywkowy i ułatwiają życie towarzyskie.
Muzeum i czytelnie służą celom poważniejszym i rozszerzają krąg swoich klientów, czemu dopomaga w znacznej części prasa, podzielona na dwa obozy: umiarkowany i socjalistyczny. Dziennikarstwo zasilane jest przez pióra miejscowe, należące przeważnie do Żydów rosyjskich i polskich.
Z d-rem Hausnerem zwiedziliśmy Tel-Awiw i jego najważniejsze instytucje, poczem pojechaliśmy za miasto na zwiedzenie szkoły rolniczej i winnic, leżących przy szosie jerozolimskiej.
W drodze mój szanowny guide informuje mnie, że Polska ma już dość rozległe i ciągle się rozwijające interesy handlowe z Palestyną. Importujemy tu rury drenażowe, które mają obieg w całym kraju, gumowe wyroby firmy PPG., tkaniny z fabryk łódzkich, żyrardowskich i białostockich, produkty przemysłu drzewnego oraz cukier polski, przybywający tu, zresztą, za pośrednictwem Anglji i Egiptu.
Samochód wjeżdża do bramy olbrzymiego terytorjum, ogrodzonego wysokim murem.
Jesteśmy w granicach słynnego „Riszon le Zion.“
Mieści się tu obszerna plantacja wina i słynne piwnice, należące do szeregu największych na świecie.
